Werk aan de winkel

Naast mijn alom gerespecteerde en veel-geld-verdienende carrière als blogger, ben ik ook nog eens professioneel kledingvouwer bij hippe winkel X. (anonimiteit, ja?) En na een 9-tot-7-dag lang t-shirts met lange mouwen, t-shirts met korte mouwen en t-shirts met zonder mouwen vouwen is er niks zo lekker als je frustraties op je toetsenbord botvieren. (BAM BAM, SPATIE, BÁM.)

Uitverkoop.
Het kost me een fúcking uur om zo'n berg ellende om te toveren tot keurig dichtgeknoopte, dichtgeritste, vastgeknoopte, gevouwen stapeltjes. En dan stormt er een gelikte club trutten binnen om 17.55 en slaat de paniek toe: in een mum van tijd bestormen ze die tafel en wordt er driftig naar S-jes en M-metjes en L-letjes gezocht. Waar oppertrut zonet nog walgde van uitverkoop - "Tss, daar ga ik écht niet in graaien, hoor" - heeft mevrouw-de-authentieke-uggs in no time een 3-voor-2-deal eruit gevist. En dat gaat dan zo. Een stapel M-metjes waarvan de onderste een S-je is, is gegarandeerd oorlog. Met vlinderslag wordt er door de eerste 20 M-metjes geploegd en wordt het S-je getrotseerd. Vervolgens trekken Barbie-en-aanhang een sprintje naar de kassa om 18.17 - "Oef, nog nét op tijd!" (ja, klokkijken is inderdaad moeilijk) - en begint voor ons het feestje weer opnieuw.

Nog erger zijn de mensen die na dit hele tafereel pas bedenken dat hun salaris nog niet gestort is en er "liever nog even over denken" want "van die 5 euro's kunnen we ook een avondje naar de bingoclub" en "die 5 euro's zijn wel 11 gulden, ja?" en "misschien is 'ie volgende week wel 3 euro" en weet u wat, mevrouw? Misschien is 'ie volgende week wel gratis en misschien delen we er volgende week wel Lamborghini's bij uit. Tot ziens! En cardigan X wordt teruggesodemieterd over het hoofd van verkoopster X (ik, ja?). Nee, het kan nóg erger: de gekaplaarsde moeder plus kroost die cardigan X opvouwt terwijl ze de winkel afspeurt naar haar kiddo's die op de tafels klimmen/onder de tafels doorkruipen/aan de rekken hangen/paskamergordijnen opentrekken/zuurtjes op de spiegels plakken. Mama, vouwen + oppassen = shitresultaat. En zodra familie Flodder de alarmpoortjes passeert, sla ik weer aan het vouwen. En soms brengen zulke gezelschappen nog vaders met zich mee. Van die gebrilde janlullen die hun zaterdag liever door brengen in de autowasstraat en met een verveelde zucht op - juist ja, je voelt 'm al aankomen - MIJN PERFECTE STAPELTJES landen. "Meneer, zou u zo vriendelijk willen zijn niet op onze tafels te zitten?" Ik ga toch ook niet bij u thuis op de tafel zitten?

En nu ik toch op dreef ben, doe ik ook maar een boekje open over de fashionista's-maatje-L die zich in een maatje-XS proberen te hijsen. "Ja, hij zit een beetje strak maar dat loop ik wel uit!" bralt mevrouw met ingehouden adem (pangpangpang, daar gaat het knoopje waar later bij-gebrek-aan om korting wordt gevraagd). Diezelfde mevrouwen zijn het soort dat vraagt: "vind je deze (rood-wit-gestreept blousje) of deze (rood-wit-gestreept blousje) leuker bij deze rok?" Waarop je met een professionele twijfel je blindstaart op 2 identieke blousjes en ten slotte "die" antwoordt en waarop zij weer zegt: "Hmm, ik ga toch liever voor deze (paars-geel-geruit blousje)."

Ja, er is altijd werk aan de winkel. En ik kan je eerlijk zeggen: voor 6 euro per uur (en op zondag het dubbele, hehehe) slik ik m'n trots in. Niet mauwen, maar vouwen.