Een vers gestort salaris, een rooster vol gaten en de Kalverstraat op 2-metrohaltes-afstand is in mijn woordenboek Nederlands voor… “shoppaaah!” Want ook al barst die kast bijna uit z’n voegen en ligt het resultaat van m’n vorige shoppingtrip nog ongedragen onder m’n bed; aan kleren heeft een meisje nooit te veel. En dus pak ik op woensdagmiddag de metro naar mijn 2 beste vrienden: Hennes & Mauritz.
Al hangt er vreugde of verdriet in de lucht; zodra je voet over de drempels van H&M zet, word je warm omhelst met de nieuwe collectie katoen en plastic. H&M is ook een van die zaken waar ik nooit genoegen kan nemen met één. Want voor 70 % korting staat dat rokje eigenlijk wel ontzettend goed bij dat jasje en voor 3 euro matcht die geruite panty natuurlijk perfect met het rokje.
Natuurlijk hangt mijn maat weer achter aan het rekje en als professional moet ik me inhouden om de pakjes panty’s (plus mijn eigenwaarde) niet op de grond te gooien en daar mijn zoektocht voort te zetten. Ik vraag een wel erg lange en slanke verkoopster of ze de panty in maat 38 heeft en na een gênant lange stilte kom ik tot de ontdekking dat ik zojuist een paspop om een geruite panty maat 38 vroeg.
Nadat ik met de gehele voorjaarscollectie – die balanceert op mijn armen, schouders en hoofd – de kassa weet te vinden, maak ik met een stroeve slide van mijn pinpas mezelf een paar honderd euro armer en twintig jurkjes rijker. Zoals Carrie Bradshaw zei: “I like my money right where I can see it; hangin’ in my closet.”
Hé, iemand moet de economie draaiende houden, toch?
woensdag 18 februari 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten