Mess to impress.

Ik mag dan intimiderend cool zijn, maar ik woon nog altijd onder het dak waar ik achttien jaar geleden voor het eerst het levenslicht zag en waar de regels van mijn mammie gelden. En als je dan vraagt wat mams voor haar verjaardag wil hebben, antwoordt ze steevast met datgene wat je al sinds je eerste doos Duplo probeert te vermijden; “een opgeruimde kamer.” En het is niet om gebrek aan tijd, zin of manieren maar om het feit dat een “opgeruimde kamer” simpelweg in strijd is met mijn principes; ik ben niet in een hokje te plaatsen en mijn sokken en cd’s ook niet.

Troep toont karakter. Troep toont lef. Troep is eerlijk. Troep is kunst. En de meesters in het vak zijn de troepmakers die in staat zijn een intimiderende berg troep te produceren die hun bezoekers sprakeloos in de deurpost laat staan. De bezoekers die niet veel later met een flauw smoesje de hielen lichten en nee, niet omdat ze vies zijn van troep, maar omdat ze gewoon keibang zijn om hun identiteit te verliezen in die overweldigende, duizelingwekkende berg van kleuren en vormen.

Natuurlijk ben ik opgevoed en natuurlijk heb ik geleerd dat kleding in je kledingkast hoort en boeken op de boekenplank maar het chaotische landschap van gestipte jurkjes, gescheurde broeken, gekraste cd’s en potjes nagellak, versmolten tot een kleurrijk geheel, is voor mij wat crack voor Amy Winehouse is; verslavend. O-wat-voel-ik-me-rijk, als ik weer elke ochtend door mijn eigen berg uiverkoopjes mag graaien. Het is de kick van “Oh-ja-die-had-ik-ook-nog!” als ik tenslotte een truitje opduik die ik jaren geleden voor een prikkie uit het rek bij H&M viste en die sindsdien niet meer dan de onderkant van mijn matras heeft gezien. En het wordt nog beter als ik na een dagje shoppah mijn nieuwe vangsten over mijn plaatselijke vlooienmarkt kan uitstallen en met een tevreden glimlach de verzameling kan bewonderen, waar ik vele weekenden kleren voor heb staan vouwen bij hippe winkel X.

Kleren maken de man. Én het interieur. Maar generatie “toen-plateau-zolen-nog-hip-waren” kan mijn geëmancipeerde slaapkamertje niet waarderen en dus ziet het er naar uit dat ik vandaag nog wel even zoet ben.