Ouders.

Een normale dag. Een doodnormale dag voor een arme student als ik.
Nadat ik, na een wilde nacht uit, uit bed ben gerolt, naar beneden ben gestrompelt en dood voor mij uit heb gestaard is het eindelijk tijd om naar mijn werk te vertrekken.

De dag begint al goed. Een collega slaat met een plastic fles op mijn arme, breekbare eierkopje. En ja hoor, dan voelen we de kater even extra hard aankomen. Maar dit is niet waar ik vandaag over wil schrijven.

Deze column gaat namelijk over mijn ouders. Nou ja, ouders. Zeg maar gerust: idioten. Natuurlijk zijn ouders er om mij normen en waarden bij te brengen, maar ik weet niet of deze regel voor alle ouders geldt. Zo zat ik vanmiddag heel onschuldig op de bank mijn tentamen Media & Cultuur te leren. Mijn ouders hielden me gezelschap met een gezellig muziekje op de achtergrond. Helaas vindt mijn moeder het altijd geweldig om mee te zingen met al die oldiees. Zo werd ik getrakteerd op een oorverdovend gekrijs van mijn moeder. Nou ja, zij noemde het 'meezingen'.

Ja, natuurlijk denk je dan: Kan het nog erger? En ja, beste mensen! Het kan erger! Het kuipje kruidenboter moest namelijk op tafel worden gezet. Zo zei mijn moeder:'He jongens, wil een van jullie even het kuipje kruidenboter op tafel zetten?' Waarop mijn vader antwoordde:'Kan jij dat niet doen dan?' Waarna het opeens doodstil werd. Opeens sprongen mijn vader en moeder op en renden naar de koelkast. Ik wist niet wat me overkwam. Na deze sprint naar de koelkast, waarbij zij tegelijkertijd bij de koelkast aankwamen, nam mijn moeder mijn vader in de houtgreep. Mijn vader liet dat niet over zich heen gaan en nam mijn moeder te grazen. Tussen het geworstel door hoorde ik nog:''NEEEEE, KIJK UIT, IK GA BIJNA DOOR DE SPAANPLAAT HEEN!'

Natuurlijk blijf ik uitermate geschokeerd op de bank zitten. Ik verroer geen vin; straks nemen ze mij ook te grazen.

Uiteindelijk dartelde mijn moeder als een jonge hinde door de kamer heen met het kuipje kruidenboter in haar hand. Nietsvermoedend. Onwetend. Mijn vader ligt weer op de loer.

Voor mij is het tijd om de huiskamer te verlaten. Een complex en een ervaring rijker verlaat ik de kamer en sluit ik mij op tot het avondeten klaar is.