Voor vaders betekent de jaarlijkse marathon het resultaat van de geroutineerde rondjes over de rondweg. Voor moeders betekent het een zondag om een nieuwe voorjaarsjas en een paar nieuwe voorjaarsschoenen aan te schaffen. Voor kinderen betekent het een middagje schreeuwen tot ze schor zijn. Voor winkeliers betekent het een stad vol koopgraag publiek. En voor mij betekent dat de zoveelste koopzondag zonder daglicht.
Voor station Barendrecht betekent de marathon een perron vol oude mannetjes die allemaal gewillig op mijn trein van kwart over elf wachten. En maar stretchen in die veel te strakke broekjes. Het is me een beetje teveel nylon voor de vroege zondagmorgen. En als de trein dan “eindelijk” om 11.17 uur het station binnenrijdt trekt de gespandexte massa al een sprintje naar de deuren en binnen no time zijn alle zitplekken in klasse 2 veroverd.
Natuurlijk moeten de gedrochten er allemaal op mijn station Blaak uit en moeten ze allemaal mijn roltrap naar boven hebben. Oh, come on! Een beetje marathonman neemt de trap en laat de roltrap voor waar ze voor gemaakt zijn; urban meisjes met schoenen die niet bestendig zijn voor trappen, geplaveide straten of enig andere omgeving die meer inspanning dan de roltrap vereist.
Hoe dan ook, marathon of niet - voor mij is de afstand tussen station Blaak en de Koopgoot elke zondag weer een hardloopwedstrijdje; ben ik op tijd op mijn werk of niet?
vrijdag 10 april 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten